Plaża strzeżona - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

Tu można pływać. Kąpielisko pilnują ratownicy, więc jest tu bezpiecznie i nie ma czego się obawiać. Stoją tu też budki z lodami, hot-dogami i innymi fast foodami.

Sharon po krótkim spacerku weszła na plażę. Tabliczka głosiła dokładnie "Plaża strzeżona". Rozłożyła koc, który uprzednio wyjęła z plecaka, na to ręcznik, by koc się do niej nie kleił. "W końcu upał, można sobie pozwolić" - uśmiechnęła się na tą myśl. Zostawiła rzeczy i weszła do morza. Po 20 minutach pływania znowu wróciła na koc i położyła się, odpoczywając i schnąc na słońcu.

Isabel weszła na plażę. Rozłożyła ręcznik, posmarowała przeciwopalaczem i położyła. Po kilkunastu minutach stwierdziła, że czas sprawdzić wodę. Blisko siebie zauważyła opalającą się dziewczynę.
- Przepraszam, mogłaby pani zerknąć na moje rzeczy, tu blisko? - spytała - Nie chcę, żeby pod moją nieobecność coś mi zginęło.

Sharon podniosła głowę.
- Jasne, będę miała na nie oko - uśmiechnęła się do dziewczyny.

- Dzięki - odwzajemniła uśmiech i pobiegła do wody. Po pół godzinie wyszła.
- I co, nikt się tam nie kręcił? Dzięki jeszcze raz.

- Nie, nikt. Nie ma sprawy. Ja już tak mam, widocznie skutecznie odstraszam ludzi - zaśmiała się, patrząc ponownie na dziewczynę.

OOC: sory, goście byli ;/ Smile

- Nie wyglądasz zbyt groźnie... bez urazy. - odpowiedziała - Hym, a tak w ogóle to jestem Isabel. - dodała.

- Sharon, miło cię poznać Isabel. Nie? - zaśmiała się - No widzisz, a byłam święcie przekonana, że jest odwrotnie.

- Dlaczego? Powinnam się bać? - Isabel też się zaśmiała.

- Skoro już cię znam nie masz się o co martwić - zaśmiała się ponownie - Usiądziesz? - pokazała miejsce u siebie na kocu. - Trochę mi głupio, ja siedzę, ty stoisz.

- Nie szkodzi. - Isabel usiadła we wskazanym miejscu - Jesteś tu na wakacjach?

- Tak mi się ciągle wydaje, ale mimo wszystko nie. Mieszkam tu - uśmiechnęła się. - A ty? Nie widziałam cię wcześniej.

- Niedawno przyjechałam. Można powiedzieć, że służbowo... Tak, to dobre określenie.

- Praca? Czym się zajmujesz? Nie wiem jakim cudem mi trafiła się nawet łatwa fucha. Przynajmniej na razie bezstresowa. Dobrze, inaczej bym tu nie wytrzymała - stwierdziła, uśmiechając się.

- Jestem policjantką, tak mniej więcej. A co to za łatwa praca, jeśli można wiedzieć? Może powinnam zmienić zawód - zaśmiała się Isabel.

OOC: jak mój tata wparuje na komputer to nie ma zmiłuj xD