Plaża strzeżona - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

- Miło mi, że ci jest miło. Sam tu siedzisz? Nie spotykasz jakiś panienek, albo nowych kumpli? Innych ratowników? Nikogo?

- Sharon, za kogo ty mnie masz, co? - zaśmiał się. - Nie, nie podrywam panienek, nie zagaduje do tych ludzi. Oni mnie mają za jakiegoś sztywniaka, w końcu czasem muszę psuć im taką sielską atmosferę, kiedy łamią regulamin plaży, albo coś. Różne przypadki się zdarzają.

- Oj, biedny - pogłaskała Jacka po ramieniu, śmiejąc się. - Już dam ci spokój. Ja tu wpadam dość często, będę mogła ci potowarzyszyć w nudnych chwilach. Inni na pewno też, ostatnim razem poznałam Isabel i Nathalie.

- Dzięki. Zdjęcia z imprezy dotarły? - spytał po chwili.

Sharon walnęła się ręką w czoło.
- Zdjęcia! Zapomniałam ściągnąć poczty, rano byłam strasznie zabiegana. Ale po powrocie do domu sprawdzę.

- W porządku, ja się po prostu pytam, nie musisz się karać poprzez walenie w czoło - zaśmiał się.

- Ok, już nie będę - śmiała się razem z Jackiem. - Właśnie, impreza... Mówiłes, że znasz Amelię? Wiesz dlaczego jej nie było? Myślałam, że przyjdzie.

- Zasiedziałem się u niej. Jak wróciłem odebrałem zaproszenie i od razu przyszedłem. To przeze mnie. Wybaczysz? - naśladując Sharon wyszczerzył zęby. Zauważył, że często to robi.

- Oż ty! No nie wiem, nie wiem. I przestań mnie naśladować - zaśmiała się i walnęła go lekko w ramię, udając, że jest urażona.

- Auu, nie bij - Jack zrobił smutną minę. - I nie złość się, jakoś to wynagrodzę.

- Hmm, tylko jak? - odwróciła do niego głowę i uniosła brew. - Dobra, przecież wiesz, że się nie złoszczę. Tym razem ci odpuszczę - zasmiała się.

Jack chwilę gapił się na Sharon. Sam nie był pewny co teraz zrobić.
- Na pewno? - również uniósł brew. - Dzięki.

- Co tak patrzysz? - zmarszczyła brwi i uśmiechnęła się lekko. Przysunęła się ciut bliżej Jacka.

Jack uniósł brwi. Sharon najwidoczniej chciała mu pomóc w jego decyzji. Uśmiechnął się i pocałował ją, zastanawiając co powie na jego zachowanie.

Sharon przez chwilę oddała się całusowi, ale zaraz cofnęła głowę, uśmiechając się.
- Wiesz, że jesteś w pracy? - szepnęła, czując się wrednie.