Plaża strzeżona - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

- No pewnie. Mam taką nadzieję. Nathalie, urządzasz imprezę, nie? A to już za kilka dni.. Czyli jestem pewna, że jeszcze się spotkamy. Dobra, miło się gadało, ale chyba ja też będę się już zbierać. Trochę się zasiedziałam - mówiła, wstając z koca.

- No właśnie. - Isabel poszła zebrać swoje rzeczy. - To do zobaczenia! - pożegnała się i ruszyła brzegiem plaży w stronę domu.

- Pa Isabel! - Sharon została jeszcze chwilę gadając z Nathalie i zbierając swoje rzeczy. Następnie pożegnała się z dziewczyną i ruszyła w stronę swojego domu.

Nathi popatrzyła jeszcze na ocean. Wyszła z plaży i pobiegla na nocny dyżur do pracy.

Jack wszedł na plażę. Poszedł do specjalnej budki-magazynu, gdzie wcześniej go skierowano i gdzie przygotował się do pracy oraz zostawił wszystkie niepotrzebne rzeczy, a następnie wyszedł, siadając na swoim stanowisku i obserwując plażę.

Sharon z Mortym dotarli do plaży. Dziewczyna rozłożyła ręcznik na piasku i poszła się wykąpać do morza. Morty uciekał ciągle przed falami. Po dwudziestu minutach Sharon wyszła w końcu z wody i położyła się na ręczniku. Zauważyła Jacka na stanowisku ratownika. Pomachała, ale chyba nie zauważył. Pomyślała, że lepiej jak pójdzie do niego sucha, nie ociekająca wodą. Leżała więc dalej na ręczniku, obserwując Morty'ego, który obecnie biegał za mewami.

Jack dostrzegł, że niedaleko odpoczywa Sharon. Pomachał do niej, nie mógł jednak podejść, opuszczając swoje stanowisko.

Sharon wstała z ręcznika już sucha i ruszyła w kierunku Jacka.
- Pierwszy dzień pracy, co? Na imprezie mówiłes, że jeszcze się nie stawiłeś. I jak? - spytała, podchodząc do jego stanowiska.

- Hej Sharon! W porządku. Jak na razie spokojnie, tylko dzieciaki od czasu do czasu coś zbroją. - Jack wskazał głową na gromadę dzieci, bawiących się niedaleko. - A co u ciebie?

- A, nic ciekawego. Dom, praca, znowu dom i teraz plaża. No i wymyśliłam wreszcie imię dla psa - wyszczerzyła zęby.

Jack zaśmiał się.
- Gratuluje. Masz ochotę sobie usiąść? - spytał, pokazując na miejsce obok. W końcu siedział na podwyższeniu, by móc spokojnie obserwować teren plaży.

- Jasne! Nigdy nie miałam okazji. - uśmiechnęła się i wspięła na podwyższenie. - Noo, zupełnie inna perspektywa. Widzę, że masz tu całkiem niezły widok? - wskazała na grupę rozchichotanych dziewczyn w bikini.

- Szczerze mówiąc jakoś nie widziałem ich wcześniej. - przyznał Jack.

- Niee, nie widziałeś - zaśmiała się Sharon. - Dobra, wierzę ci. Ale chyba nie jest nudno?

- Nie jest. Roboty nie brakuje. Ale mimo wszystko miło, że wpadłaś. Dobrze jest sobie z kimś pogadać, a nie ciągle zwracać uwagę. - wyszczerzył zęby w śmiechu.