Plaża strzeżona - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

- Wiesz, Is, pomyślę jeszcze. Może to dobry pomysł.. Pogadam z Amelią, dzięki. - uśmiechnęła się. - Apropo: Amelia to burmistrz. - wyjaśniła. - Wiecie, nie? Ja tak na wszelki wypadek.

- Nie wiecie, ale dobrze, że powiedziałaś. Niewiele wiem o tym miejscu.

- Jeszcze się dowiesz. Ja mam podobną sytuację jak ty. A tu urzęduję. W miejscu o którym tak mało wiem. Dziwnie, nie? - zaśmiała się.

- Tak, dosyć... Ale jak trochę tu pomieszkam to to i owo będę już wiedzieć. - uśmiechnęła się Isabel.

- Mam nadzieję, że i ja się trochę obeznam. W końcu między innymi dlatego przyszłam na plażę, jeszcze tu nie byłam.

- Ja mam dom z widokiem na plażę! Pięknie. Mam tylko nadzieję, że w tym rejonie nie zdarzają się zbyt częste powodzie, bo poszłabym na pierwszy ogień...

- Jestem pewna, że nie. Przynajmniej tak samo zapewniała mnie na znajoma, która namawiała mnie do przyjazdu tutaj. Chyba chciała się mnie po prostu pozbyć z okolicy, ale myślę, że informacje są prawdziwe - zaśmiała się.

- Hehehe, no ja też mam nadzieję. A skąd jesteś?

- Z Nowego Jorku. Znaczy się to nie jest moje rodzinne miasto. Kocham podróżować, a to często jest wynikiem zmiany zamieszkania. Co kolejne miasto to piękniejsze. A ty? Swoją drogą nie mogę uwierzyć, że bierze mnie na takie rozczulanie się nad coraz to piękniejszymi miastami - zaśmiała się.

- Ja tu zasadniczo przyjechałam z Miami. W zasadzie nigdy nie podróżowałam tak jak ty opowiadasz. Czasem gdzieś wyskoczyłam w weekend i tyle. Nathalie, a ty skąd przyjechałaś?

- Ja jestem z Los Angeles, konkretniej z Encino. To taka... lepsza okolica - powiedziala Nathalie i oblała się rumieńcem. Nie lubiła mówić, gdzie mieszka. Encino było kojarzone przede wszystkim z Michalem Jacksonem i Kristie Alley. Wszyscy uważali, że wszyscy mają tam domy ze szkła i są zarozumiali. - Ale przyjechalam tu, bo miałam dość. Moje siostry się chcą wyprowadzić, miałam zostać sama? OO nie.

- Encino? Słyszałam. Hmm... Gdy ja się wyprowadziłam miałam jakieś 18 lat... Ale Joe mimo wszystko został z rodzicami. Leń, nie chciało mu się ruszać z siostrą z miejsca. - zaśmiała się. - Od tamtego zdarzenia minęła już kupa czasu, ale on ciągle z rodzicami. Właśnie, Joe to mój brat bliźniak.

- O, to pewnie jest do ciebie bardzo podobny?

- Gdyby tylko był dziewczyną byłybyśmy identyczne. A tak to moje męskie wcielenie - zaśmiała się. - Z kolei ja to jego damskie wcielenie. Jest w porządku, ale został w Chicago i rzadko się spotykamy.

- Hehehe. Ja mam brata i siostrę, młodszych i średnio podobnych - uśmiechnęła się Isabel. - Późno się robi, chyba będę się zbierać. Czeka mnie pierwszy dzień pracy, muszę zrobić dobre wrażenie - zaśmiała się. - Pewnie uda się nam jeszcze spotkać?