ul. Słoneczna 1 - Nicole Parris - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

-Alez dziekuje- rownież się zaśmiała- Śliczny masz dom.

-dzieki-uśmiechnęła się-poczekaj tu sekundke, rozgość się, ja pojde po ciastka ii...hmm no właśnie co chcesz, kawe, czy herbate, a moze coś innego?-zaśmiała sie.

-Herbatę- powiedziała i poczęstowała się ciastkiem. Byłą wielkim łakomczuchem.

-okey, juz się robi-poszła w strone kuchni, nastawiła wode na 2 herbaty, poczekała aż sie zagotuje, zalała herbate i zaniosła do salonu-proszę to dla ciebie, tutaj jest cukier-wskazała reką na cukier.

-no a teraz opowiadaj, co tam słychać? -grzecznie spytała.

Amelia posłodziła herbatę.
-U mnie w porządku a u ciebie? Kogo poznałaś??

-ja poznałam tylko ciebie i Sharon-zaczęła sie śmiać-od niedawna tutaj mieszkam i jak narazie tylko tyle osób znam mieszkających na tej wyspie, niestety, chciałabym poznać wiecej ludzi i to bardzo, no ale...bywa, może z czasem wiecej osob poznam.

-Moze przjedz sie jak kiedys robili ludzie z ciastem po domach- uśmiechnela sie i zaczela sie śmiać po wyobrazeniu sobie Nicole z ciastem biegającej po sąsiadach.

-niezły pomysł-również zaczęła się śmiać-no ale nie wiem czy bym miała tyle odwagi. A ty jak poznałaś tyle ludzi?

-Jestem wyjątkowo nieśmiała, ty pierwsza do mnie podeszłaś, tak smao Sharon, Jack i William.

-no niby tak-uśmiechnęła się.-ale na pewno nie znalazłabym, odwagi żeby podejść jako pierwsza do mężczyzny-zaśmiała sie

-To jest nas dwie- śmiała się już aż do bólu brzucha.

Nicole wraz z Am strasznie się smiały, aż Nicol wyskoczyła z takim tekstem:
-może ciasteczka-i dalej zaczela sie smiac, a smiala sie tak ze az spadla z kanapy.

-Nic ci nie jest- zapytala Amelia powstrzymując śmiech- Nicki musze leciec- powiedziala, podziekowala za goscine, pozegnala sie i wyszla.

Nicole odprowadziła Am do drzwi i sama położyła sie spać.