ul. Piaskowa 6- Nathalie von Phister - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

- Eee, Leśna 3. Dzięki. Byłam dziś w kostnicy, stwierdzili, że został zaatakowany, a potem raniony w brzuch najprawdopodobniej nożem. Tylko jak znalazł się w lesie, tego musimy się dowiedzieć. A ty Michael, jesteś z zawodu...?

- Burmistrzem? Ha i pomyśleć, że jeszcze dwa miesiące temu zaśmiałabym się, gdyby ktoś mi powiedział, że teraz będę na takim stanowisku... Ogólnie lubię podróżować. Koleżanka poleciła mi tą wyspę. Mówiła, że są kłopoty w polityce, umarł burmistrz... Gdy zgłosiłam chęć przyjechania tutaj, zaproponowano mi tą posadę... Wszystko tak szybko się stało.. Może nawet za szybko? W każdym razie mi odpowiada - uśmiechnęła się.

Will podszedł w pobliże domu. "Jakaś impreza. Pewnie rodzinna. Zadzwonić nie zadzwonić. Zrobić z siebie głupka? Damn." stał przy drzwiach i myślał licząc na pomoc z zewnątrz.
"Dobra, najwyżej zmienię dzielnicę." pomyślał i wcisnął dzwonek.

Michael zanotował, schowal kartkę do kieszeni i poklepał ją na znak, że na pewno jej nie zgubi.
- Zaraz wrócę, to powiem . - powiedział i poszedł do kuchni. Po chwili wrócił z zupą meksykańską:

Schab w musztardzie duszony:

Kurczaka po tajsku na makaronie ryżowym:

Podali także zasmażany ryż, oraz sałatkę:

I brokuły zapiekane w serze:

- Ucztujmy! - zażartował Michael podając po kolei gościom talerze.

- Michela, czy ty aby na pewno jesteś lekarzem? Może powinieneś zmienić zawód na kucharza? - zaśmiała się, widząc te wszystkie dania. - Czy mi się zdaje czy ktoś stoi przed drzwiami? - spytała cicho Sharon, widząc jakąś postać przez okno.

- Znowu ten cholerny dzwonek! - krzyknęła Nath i pobiegła do drzwi. - Hej, wejdź!

Willa trochę wmurowało.
- E, cześć. Wpuszczasz obcych ludzi do domu? - powiedział trochę zdezorientowany, ale przyjął propozycję.

- Trafiłeś na najlepszy moment...ee..zaraz zaraz, ja Cię chyba jeszcze nie znam! - krzyknął entuzjastycznie Michael, odkładając żaroodporną łapkę do przenoszenia gorących naczyń na stół. - Michael jestem, siadaj.. tu!

Sharon patrzyła rozbawiona na całą sytuację.
- Hej, jestem Sharon - pomachała mu z uśmiechem ręką.

William zobaczył przy stole kilka osób. I dwa razy więcej jedzenia ;p
- William jestem. Może być też Will, Bill czy jak kto chce.

- To w końcu taki "opener" żeby wszystkich poznać. Ostatecznie wyglądasz zbyt porządnie na potencjalnego złoczyńcę, złodzieja, gwałciciela, zabójcę lub też mordercę, który w skarpetkach nosi kałasznikowa - zachichotała Nathalie i podała gościowi kieliszek z winem - Nathalie jestem.

- Isabel. - powiedziała również rozbawiona.

- No to świetnie. Jedzmy więc! - powiedział Mike podając Willowi talerz i sztućce. Sam nabrał sobie tajskiego kurczaka na ryżowym makaronie, wziął też sobie brokułów i zupy meksykańskiej.

Sharon zaśmiała się.
- Hmm... Może zaczniemy? Bo w końcu się nie opanuje i sama to zjem - zaproponowała, patrząc na innych, jednak gdy dostała swoją porcję od razu zamilkła, uśmiechając się tylko.

- Kurcze, tak się wprosiłem... Ale chętnie zjem. - popatrzył po zebranych i nałożył trochę schaba i sałatki.