ul. Piaskowa 6- Nathalie von Phister - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

Nathalie uściskała dziewczyny i wskazała im miejsca przy stole.
- O rany, gumowy wazon! - zachichotała Nath i wsadziła do środka pomarańczowe kwiaty. Postawiła go na środku stołu. - Nawet jeśli go przewrócę, to się nie stłucze. Uff! Co za ulga, wreszcie wynaleźli coś dla takiej łamagi jak ja!

Michael sprawnie odkorkował wino i wszedł do pokoju.
- Ktoś ma ochotę na białe wino?

Sharon zaśmiała się.
- Z tego co czytałam, możesz zmienić kształt jeśli ci się znudzi. Niestety nie miałam czasu spróbować. - uśmiechnęła się i usiadła we wskazanym miejscu. Za chwilę spojrzała na mężyżczyznę, który wszedł do pokoju. - O, hej.. My się nie znamy? Jestem Sharon. Białe wino? Chętnie!

"Hę?" przemknęła przez myśl Isabel.
- Ja poproszę. A przy okazji, jestem Isabel - dodała podając rękę.

- ja poproszę wina - powiedziała ochoczo Nath podając swój kieliszek. - No, ale przejdźmy do prezentacji. Nathalie jestem, jak już wam ogólnie wiadomo, a na nazwisko mi dwuczłonowo, von Phister. co najśmieszniejsze, przez dwa lata mieszkałam na ulicy o tej samej nazwie!

Michael nalał dziewczynom wina i podszedł do Sharon
- A pani nie chce wina?

Sharon zaśmiała się.
- Nieźle. Musiałaś mieć pewnie jakieś problemy przez to?
Spojrzała na mężczyznę, który podszedł.
- Chętnie - uśmiechnęła się. - Apropo.. Pomóc w czymś?

- Nie ma mowy! - powiedziała Nathalie gestem nakazując wszyskim usiąść. - Na razie może wino, poczekamy, być może ktoś jeszcze przyjdzie. A propos trudności, no różnie z tym bywało. Ale urzędnicy są strasznie leniwi...i najczęściej zamieniali mi nazwisko na Phister, a nie von Phister.

Michael nalał wina do kieliszka Sharon i odstawił wino na barek.
- A ja jestem Michael Whitehead. Taki białogłowy to ja nie jestem...

- Jak to urzędnicy. W końcu dość nietypowa sytuacja - stwierdziła.

- A właściwie, jak się tu sprowadziliście, i jak się dowiedzieliście o tej wyspie?

- Ja dostałam bilet na prom i sruu. Przyjechałam na, w pewnym sensie, staż w tutejszej policji. W pewnym sensie, bo mam go już za sobą, ale muszę odpracować jeszcze jakiś czas, by mnie zauważyli w jakimś ciekawszym miejscu...

- A ja w sumie chciałam się wyrwać. Szukałam w internecie ofert pracy, aż znalazłam jedną tu. Pomyślałam - nieźle płacą jak na ginekologa, to czemu mam niby nie jechać? Więc też ruszyłam. Ale płaczu i łkania to było co niemiara przy pozegnaniach.

- Z kim się tak żegnałaś? - spytała Is z uśmiechem. - Ja żegnałam się tylko z narzeczonym...

OOC: gdzie wszystkich wywiało? O_O ;p

- Z moimi dwiema siostrami, mamą... -na chwilę zamilkła. - Taty nie było...