ul. Piaskowa 6- Nathalie von Phister - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

Nathalie wróciła do domu. Wpuściła psa, który od razu obsikał drzwi.
- Psieee... eee, kurde, nawet nie mam pojęcia jak Ci dać na imię! - jęknęła dziewczyna ustawiając miski i legowisko obok siebie - Już wiem! Shy. Chociaż jesteś w końcu psem. No dobrze, teraz ja muszę iść do pracy... pa.

Nathalie wróciła do domu. Była zmęczona. Pozmywała podłogę po Shym, wzięła sobie herbatę i sałatkę grecką do ogródka. Rzucała psu patyki i zabawki. Po godzinie wróciła do domu, wzięła kąpiel i poszła spać.

Nathalie obudziła się. Od razu jeszcze w piżamie pobiegła otworzyć psu drzwi, by nie nasikał w domu. Shy wybiegł na podwórze i zaczął obwąchiwać krzewy. Poszła do domu, wybrała dla siebie dżinsowe bermudy i biały top:

Potem umalowała się, uczesała i dała psu jeść. Dla siebie wzięła kawę. Postanowiła pójść po Michaela do szpitala. Zostawiła uchylone drzwi na patio z tyłu domu by pies miał wyjście na ogródek i poszła.

Nathalie przyszła do domu. Czuła się dziwnie...a zarazem cudownie. Na jej sekretarce było nagrane 20 wiadomości. Wszystkie od jej mamy, zadzwoń i zadzwoń...Nathalie postanowiła nie dzwonić. Była czwarta nad ranem i cokolwiek się działo, jej matka pewnie zasnęła. Ułożyła się do snu w łóżku. Po chwili przyszedł do niej Shy. Ona jednak nie mogła zasnąc. Nie dawało jej spokoju natrętne miganie lampki sekretarki. Nagle, jak na zawołanie, zadzwonił telefon.

Nathalie nie spała prawie w nocy. Wypiła niemal pół butelki neospasminy, ale to nic nie zmieniło. Po prostu nie była w stanie spać. Postanowiła wziąć urlop i jeszcze dziś wyjechać do Californii. Szybko wzięła prysznic i rozczesała z pasją włosy, umalowała się. Wciągnęła dżinsy i zapięła haftki czarnej koszuli:

Postanowiła pójść najpierw do pracy, potem do Michaela.

Nathalie weszła do domu. Zdjęła walizkę, wrzuciła kilka par dżinsów, podkoszulków, kosmetyczkę. Wrzuciła do bagażu podręcznego leki na uspokojenie, bluzę, do głównego wpakowała też miskę i legowisko Shy'ego. Włożyła szczeniaka do specjalnej torby i rozejrzała się po domu. Rozłączyła prąd, gaz i wszystko, co elektryczne. Zamknęła dom, zostawiając właczoną lampkę w salonie. Włączyła alarm i wyszła.

Taksówka zatrzymała się pod drzwiami. Michael wziął bagaże, uregulował należność i szybko poszedł otworzyć drzwi. Wprowadził Nathalie, która usiadła na kanapie i się rozpłakała. Chłopak poczuł się nieswojo. Nie chciał jej zostawić samej.
- Nathalie, nie chciałbym, żebyś była sama... ale mam dziś dyżur i nie mogę się nie stawić w pracy.

Nathalie pokręciła głową.
- Idź, idź, spróbuję się doprowadzić do porządku. Michael, ale ona ma tylko osiemnaście lat.. dlaczego nie ja!!

Michael objął ją ramieniem.
- Wszystko będzie dobrze i nie wolno ci myśleć, że ona umrze. Jej organizm sobie z tym poradzi. Jest młoda. I to jest najważniejsze w walce z chorobą. - Michael pocałował Nath w czoło i wyszedł.

Nathalie siedziała przez godzinę, patrząc się szklanym wzrokiem w telewizor i zalewając łzami. W końcu wstała, wzięła kąpiel i zrobiła sobie herbaty. Poszła do łóżka, biorąc przy okazji lek przeciwgorączkowy. Czuła, jak coś ją rozpala od środka.

Nathalie się obudziła. Przypomniał się jej cały koszmar minionego tygodnia. Wstała tylko i przebrała się w koszulę nocną i z powrotem weszła do łóżka. Miała prawie 40 stopni gorączki, męczył ją kaszel i katar. Chciała już tylko, żeby Michael wrócił jak najprędzej.

Michael wszedł do domu. Pogłaskał Shy'a i poszedł do sypialni. Rozpalona Nathalie leżała w łóżku.
- Rozchorowałaś się, mówiłem ci, żebyś na siebie uważała.

- Nic już nie mów, proszę. Po prostu.. .zamieszkaj ze mną. Potrzebuję teraz twojego oparcia bardziej niż kiedykolwiek. Nie jesteś już dla mnie po prostu partnerem. Jesteś dla mnie więcej niż kimś, z kim mogę się całować i kochać. Stanowisz już część mojego życia i jak to ma wyglądać, gdy z tą miłością codzień będziemy szli w różne strony...

Michael otarł łzę z policzka ukochanej.
- Jutro załatwię wszystkie formalności i sprzedam mój dom. Mam nadzieję, że wszystko potoczy się po mojej myśli i już wkrótce będę mógł się pakować. Za pieniądze uzyskane za dom możemy kupić samochód.

Nathalie w panice się obudziła, męczona koszmarem. Michael spał obok niej, w pełnym ubraniu. Znów zaczęła płakać.