ul. Piaskowa 3- Alison Sawyer - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

Alison wyrwała się z uścisku, nagle jakby oprzytomniała, zabolały ją poparzone ręcę.-Przepraszam.-powiedziała, usiadła na kanapie w salonie.

-Alison co się stało?

Alison wptrywała się w ścianę, nie chciała nic mówić.
-Przepraszam, nie powinnam cię całować. Wybacz.-powiedziała. To wszystkoją przytłaczało, wolałaby, żeby to się nie zdażyło.
"Głupia jestem i tyle...pewnie pomyśli, ze jestm łatwa"-pomyślała.

-Nie tłumacz się , rozumiem co czujesz .Będe czekał aż będziesz gotowa.
"co ja narobiłem"

Siedziała na fotelu, popatrzyła na Matta.
-Usiądź, może pogolądasz ze mną tv?-zaproponowała, udając, ze nic sie nie stało. Włączyła telewizor.

Matt z zakłopotaną miną usiadł obok Alison i zaczął oglądać TV.

Panowała cisza. Alison postanowiła wrócić do rozmowy, prawię już zapominając o zdażeniu.
-Czym się zajmowałeś w San Francisko? Miałeś jakąś dziewczynę?-spytała chłopaka.

- San Frencisko pomagałem ojcu w kancelari . Miałem dziewczyne ale pojechała do Afryki i zdeptał ją słoń.

-Mówisz serio?-zapytała niepewnie. W głębi duszy chciało jej się śmiać, Matt powiedział to tak zabawnie, ale powstrzymała się. -Ile lat byliście razem?

-Bylismy razem rok potem wyjechała na misje do Afryki i .... nie moge o tym mówić.

-Spokojnie, przykro mi.-powiedziała. Czuła sie trochę dziwnie, skoro Matt dalej kocha swoją dziewczynę to dlacze jej wyznał miłość? -Więć zostajesz na noc, dopóki nie załatwisz wszystkich formalności.-zmieniała temat.- Aha, musisz wybarć sobie pokój.
Wstała z fotela.

-Nie myśl , że kocham ją dalej . Nie chce mówić o tym bo mi przykro o paza tym to to jest zabawne a nie powinno.

-Rozumiem cię.-powiedziała i zaprowdział chłopaka na górę- objrzyj pokoje. Ale bedziesz musiał spać na podłodze, niestety są nieumeblowane.

-Nie przeszkadza mi to.Czy moge wziąść prysznic?

-Jasne, rozgość się.-powiedziała z uśmiechem na twarzy i zeszła na dół. Napiła się herbaty, która zdążyła już wystygnąć, przemyślała całą sprawę i postanowiła, że odeśle to, co się dziś zdażyło w zapomnienie.