Szpital - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

Nathalie zaczęła zbierać się do wyjścia. Siedziała właśnie w szatni i wkładała do worka swoje ubranie, gdy przypomniała sobie o zostawionym w lekarskim telefonie. Pobiegła do pokoju.

Michael wszedł do szatni. Poczuł od razu zapach charakterystycznych perfum Nathalie. Niechlujnie złożony fartuch też świadczył o niej. Poskładał jej ubranie w kostkę i zaczął się przebierać.

Nath wróciła. Zauważyła Michaela.
- Hej..- uśmiechnęła się, spuszczajac wzrok. - Dzięki. Masz dziś dyżur?

- Niestety. Chętnie bym Cię w przeciwnym razie porwał gdzieś na spacer. Ale w takim razie niestety czeka mnie szycie łobuzów z przeciętymi łukami brwiowymi, albo ratowanie niedoszłych samobójców. To.. pa - powiedział Michael, cmoknął Nathalie w policzek i wyszedł do siebie na oddział.

Nath zdała sobie sprawę z tego, jak kretyńsko musiała wyglądać z rodziawionymi ustami i z telefonem w ręku. Ale nic nie zrobiła. Poprawiła żółtą sukienkę i rozczesała włosy. Upięła je w kok, spakowała się w torbę i zamknęła szafkę. Potem zaniosła fartuch i uniform do pralni i poszła do domu.

Michael podpisał swoją zmianę i pożegnał się ze współpracownikami.
- Michael, jeszcze jeden wypis! - krzyknęła za nim przełożona. Wrócił na salę, spisał dane pacjenta i zrobił wypis. Poszedł do szatni a następnie zaczął zbiegać schodami w dół.

- Heej, nie pędź tak! - krzyknęła Nathalie, obawiając się, że Mike ją stratuje. - Idziesz spać?

- Nie, nawet zdążyłem się przespać. Mieliśmy stosunkowo spokojny dyżur. Może pójdziemy się gdzieś przejść? Chodź na plażę - powiedział Michael i wziął nath pod rękę.

Nathalie dziś wyjątkowo skierowała się w stronę sekretariatu. Zaniosła szefowi zaświadczenie o urlopie, które on też podpisał. Wszystko było gotowe. Jeszcze tylko wizyta u Michaela, pakowanie.

Amelia weszła do budynku. Zapisała się w recepcji. Nie było dużej kolejki. Wkońcu lekarz ją przyjął. Okazało się że ma zapalenie oskrzeli. Wypisał jej receptę. Okazało się jednak że wszystkie rzeczy ma w domu. Ponownie zamówiła taksówkę i wróciła do mieszkania.

Olivia weszłą niepewnie do szpitala w recepcji powitała ją miła młoda kobieta:
-Nazwisko?- mile zapytała
-Simpson..-odprarła Olivia niepewnie
-Ach...nowa Pani Kardiochirurg? Kardiochirurgia 2 piętro blok A, B, i E Pani Doktor-mile odprała dziewczyna
-Dziękuję, za pomoc, a przy okazji jestem Olivka jestem.-powiedziała Olivia i usmiechnęła się szeroko do recepcjonistki.
Weszła do dyżurki siedziała tam kobieta około 40-stki.
Olivia przedstawiła się:
-Dzień dobry, nazywam się Olivia Simpson, jestem nowym kardiochirurgiem.- jej ton był trochę przestraszony
-Cześć, jestem ordynatorem kardiochirurgi, a nazywam się Melanie, mów mi po imieniu, będzie się nam wtedy lepiej pracowało...-odpowiedziała z uśmiechem Melanie.
Później razem poszły na obchód.
po 8 godzinach pracy Olivia zmęczona wyszła ze szpitala i udała się do sklepu.

Amelia weszła do szpitala. Szybko znalazła gabinet swojej lekarki. Okazało się że jest już zdrowa. Z uśmiechem wyszła.

Will wszedł głównym wejściem i zahaczył o recepcję, gdzie dowiedział się o konieczności identyfikatora. Miał być gotowy na jutro.
- Patologia jest na piętrze niżej - powiedziała kobieta.
- Dziękuję - odrzekł William i poszedł schodami w dół. Znalazł pokój roboczy i ubrał się w fartuch. Poszedł do gabinetu.
- Dzień dobry, nazywam się William Valentine, lekarz sądowy.
- A, nareszcie. Nasz poprzedni odszedł właśnie na emeryturę. Jestem Lily - powiedziała kobieta koło trzydziestki. - Mamy jednego trupa, którego trzeba dokładniej sprawdzić. - powiedziała kierując się do dużej sali.

Isabel weszła do szpitala i po okazaniu dokumentu zeszła piętro niżej. Znalazła gabinet i zapukała. "Nikogo nie ma?" pomyślała ze zdziwieniem. Spytała przechodzącą kobietę.
- A, tak, zaraz kogoś zawołam. - powiedziała szybko i poszła dalej korytarzem. Isabel oparła się o ścianę i skrzyżowała ręce czekając na lekarza.

Do sali ktoś zajrzał.
- Panie Valentine, przyszła jakaś pani... - powiedziała prowadząc go z powrotem. Will zobaczył Isabel więc uśmiechnął się i otworzył drzwi gabinetu.
- Cześć Isabel. Dobrze zapamiętałem? O co chodzi? - spytał wskazując miejsceprzy biurku.